Πέμπτη 25 Απριλίου 2024
ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ
Ο λιθοξόος που δεν ήταν ικανοποιημένος από τη ζωή του...
Τουρκία η ιστορία σου σ΄ ένα χάρτη! Η Γενοκτονία των Αρμενίων και οι διαδρομές θανάτου
Μία από τις πολλές μαύρες σελίδες της τουρκικής ιστορίας.Σήμερα είναι η ημέρα μνήμης…
Ο χάρτης απεικονίζει τη Γενοκτονία των Αρμενίων από το 1915 μέχρι το 1923. Δείχνει τις διαδρομές θανάτου τις οποίες υποχρέωναν να ακολουθούν μέσα στην έρημο οι Αρμένοι. Οι περισσότεροι δεν άντεχαν. Όσοι γλίτωναν απ΄ αυτή τη δοκιμασία συναντούσαν το θάνατο με άλλο τρόπο. Οι Τούρκοι είχαν πολλούς τρόπους εξόντωσης.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων απὸ τους Τούρκους, είναι η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, στην οποία υπολογίζεται ότι έχασαν την ζωὴ τους 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι.
Συνεχίζονται οι εργασίες της Τράπεζας διάσωσης σπάνιων σπόρων της Κοινότητας «Πελίτι»
Σίμων ὁ Κυρηναῖος
Ὁ ἀφηνιασμένος ὄχλος τὸν προστάζει
νὰ φέρει τὸν σταυρὸ τοῦ Ἰησοῦ στὸν ὦμο.
Μετρῶντας τὸν ἀμέτρητο τὸ δρόμο
τρέμουν τὰ γόνατα του, ὁ ἱδρώς του στάζει.
Ἀγκομαχᾶ, τὰ κόκκαλά του τρίζουν,
σὰ νὰ σηκώνει ἀσήκωτο μολύβι,
σὰ νὰ σηκώνει βράχο σκύβει, σκύβει
κι αὐτοὶ τὸν σπρώχνουν, τὸν γελοῦν, τὸν βρίζουν.
Κι αὐτοὶ γελοῦν κι ἐκεῖνος κρυφοκλαίει,
καὶ μόνον ὁ κατάδικος, σιμά του
βαδίζοντας τὸ δρόμο τοῦ θανάτου
τὸν συμπαθεῖ, τὸν συμπονεῖ, τοῦ λέει:
-Βαρύς, δυστυχισμένε εἶν’ ὁ σταυρός μου,
Βαρύς! Ξέρεις μὲ τί εἶναι φορτωμένα
τὰ ξύλα του ποὺ θὰ δεχθοῦν ἐμένα;
Μ’ αἰώνων ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.
Πολέμης Ἰωάννης
ΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ
Διάλεξε το καλύτερο !
ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ ΠΟΤΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ.
Κοίτα με γλυκιά μου αγάπη
Βαμβακούσης Ηλίας - Μιχάλης Κωτσόγιαννης
Το "Κοίτα με γλυκιά μου αγάπη" είναι παραδοσιακό τραγούδι. Η καταγωγή του εντοπίζεται στην περιοχή της Δράμας και συγκεκριμένα στα χωριά Πύργοι και Βώλακας αλλά δείχνει να προϋπάρχει στη σλάβικη μουσική παράδοση.
Στίχοι Κοίτα με γλυκιά μου αγάπη κοίτα με γλυκιά Κοίτα με κοίτα πρώτη μου αγάπη σήμερα είμαι εδώ Σήμερα είμαι εδώ αγάπη σήμερα είμαι εδώ Σήμερα είμαι αύριο δεν είμαι θα πάω στην πό Θα πάω στην πόλη αγάπη θα πάω στην πό Θα πάω στην πόλη πρώτη μου αγάπη τι να σου φέρω Φέρε μου να πιω αγάπη φέρε μου να πιω Φέρε μου φέρε πικρό φαρμάκι να φαρμακωθώ
Παθολογία – Παθοκτονία
Οἱ ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί, δέν εἶναι χαζοχαρούμενοι, καρπαζοεισπράκτορες, ἀφελεῖς, ἁπλοϊκοί, ἐπιπόλαιοι, ρηχοί, μουντοί, παράξενοι καί ἀφηρημένοι.
Ἄν εἶναι ἔτσι δέν εἶναι ἀληθινοί χριστιανοί. Ὁ ἀγωνιζόμενος χριστιανός εἶναι ἐλπιδοφόρος, χαρούμενος, εἰλικρινής, τίμιος, ἀτόφιος καί ταπεινός.
Τό ξεκίνημα γιά τή διόρθωση τοῦ ἑαυτοῦ μου δέν εἶναι διόλου ἐγωιστικό. Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μου μέ κάνει κατανυκτικό καί ὄχι φοβισμένο καί ταραγμένο.
Ἡ πίστη ὅτι θέλω καί μπορῶ ν\’ ἀλλάξω, ὅτι εἶμαι ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλός, δέν πρέπει νἆναι ἕνα εὐχολόγιο καί μιά ταπεινολογία, ἀλλά λόγος καί πράξη βέβαιη, ἀκριβής, ἀμετάθετη.
Ἡ διαπίστωση τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ καί ἡ δική μου ἀνταρσία, ἀποστασία καί ἀλλοτρίωση, νά μοῦ δώσει δάκρυα θερμά εἰλικρινοῦς μετανοίας.
Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ νά μέ συγκινήσει, κατανύξει, συνταράξει καί ἀνορθώσει γιά τήν ἐκζήτηση τῆς ἀστάθειας. Ἡ ἀρχή λοιπόν εἶναι ἡ ἀποδοχή τῆς ἁμαρτίας μου.
Αὐτή ἡ τίμια ἀποδοχή θά φέρει ἀπό Θεοῦ τή μετάνοια, πού θά κάνει τήν ψυχή νά μισήσει ὅ,τι κακό εἶχε ἀγαπήσει καί ν\’ ἀγαπήσει ὅ,τι καλό εἶχε λησμονήσει.
Κάποτε ρώτησαν ἕναν Ἁγιορείτη Γέροντα, τί εἶναι τό Ἅγιον Ὄρος;
Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἐδῶ ἔχουμε πολλούς πού μετανοοῦν. Ἤ μᾶλλον ὅλοι εἴμαστε μετανοοῦντες». Ἄλλος Γέροντας εἶπε: «Ὁ μοναχός ἐνδύεται τή μετάνοια. Καίεται ὁλόκληρος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ζεῖ ἐν μετανοίᾳ». Αὐτός ὁ τελευταῖος λόγος εἶναι πολύ σημαντικός.
Ἡ μετάνοια δέν εἶναι μιά παθητική στάση, ὅπου κλαῖμε τή μοίρα μας καί καταριόμαστε τήν τύχη μας, ἀλλά καύση τῆς καρδίας, κατά τόν ἀββά Ἰσαάκ τόν Σύρο, γιά τόν Θεό, τούς ἀνθρώπους καί ὅλη τήν κτίση. Ὁ μετανοῶν ἀγαπᾶ, φλέγεται ἀπό αὐτή τήν ἀγάπη στήν καρδιά του καί προσπαθεῖ ν\’ ἀναπληρώσει τόν χρόνο πού ἔχασε στήν ἁμαρτία. Λυπᾶται γιά τίς πτώσεις του.
Δέν ἄγχεται οὔτε νευριάζει μέ τόν ἑαυτό του, μέ τό πῶς τήν πάτησε αὐτός ὁ «σπουδαῖος», γιατί αὐτό φυσικά κρύβει πολύ ἐγωισμό. Ἀγάπη στόν Θεό, δίχως ἀγάπη στό συνάνθρωπο δέν ὑπάρχει ποτέ.
Ἡ ἀγάπη αὐτή μέ κάνει ἀνεκτικό, συγχωρητικό, συμπαθή, καλωσυνάτο, χαριτολόγο καί χαριτωμένο μέ τούς ἀδελφούς μου καί ὄχι σκληρό, ἐπιτιμιτικό, κριτικό, αὐστηρό, σκυθρωπό καί ἀπόλυτο.
Μακαριστός
Τετάρτη 24 Απριλίου 2024
Και τι ζητάω
Παρκάρω τ' όχημα και σου μιλάω
Και συ που ξέρω πωσ δε νοιάζεσαι
Τάχα ταράζεσαι που σ' αγαπάω
Μα την ουσία μου δεν την προσέχεισ
Και στησ καρδιάσ μου τα σκιρτήματα
Άλλα προβλήματα λεσ ότι έχεισ
Μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω
Κερνάω ρόφημα στο κυλικείο
Κι ενώ να 'ρθω μου απαγόρευεσ
Εσύ αγόρευεσ μ' αυτούσ τουσ δύο
Δε με περίμενεσ η μοίρα το 'χει
Κι όταν στα χέρια μου σε κράτησα
Εκεί την πάτησα και είπεσ όχι
Μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω
Κυβερνητικός εκπρόσωπος με αρχιεπισκοπικά άμφια.
Η θλιβερή διαπίστωση…
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος έχει αναλάβει καθήκοντα κυβερνητικού εκπροσώπου – με τη διαφορά ότι φορά άμφια αντί για κοστούμι...
- εφημερίδα «δημοκρατία»
Αυτή είναι η θλιβερή διαπίστωση από την ακατανίκητη ροπή του Ιεράρχη της αυτοκέφαλης Ελλαδικής Εκκλησίας να υπηρετεί πειθήνια κάθε κυβέρνηση -και, φυσικά, τον εκάστοτε πρωθυπουργό-, όσο κι αν θίγει τα συμφέροντα του λαού και της πατρίδας και όσο κι αν έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα της χώρας μας.
Τώρα που η κυβέρνηση τα έχει βρει, σε επικοινωνιακό, δημοσκοπικό και αμιγώς πολιτικό επίπεδο, σκούρα, ο κ. Ιερώνυμος ανέλαβε την επιδιόρθωση του… θεοσεβούμενου προφίλ του κ. Μητσοτάκη. Μία από τις δράσεις που ανέλαβε να πραγματοποιήσει ο κ. Ιερώνυμος για να επιτύχει το πολυπόθητο μερεμέτι της τρωθείσας εικόνας του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η κοινή επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει ο Αρχιεπίσκοπος μαζί με τον πρωθυπουργό σε δομές της εκκλησίας στο Δήλεσι της Βοιωτίας.
Τώρα που πλησιάζουν η Μεγαλοβδομάδα και η Ανάσταση του Κυρίου και οι κυβερνητικοί και ποικίλοι παράγοντες της Ν.Δ. θα υποχρεωθούν να πάνε σε αρκετούς ιερούς ναούς, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να δει ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι να συνεχιστούν οι αποδοκιμασίες του λαού στους εκπροσώπους του κόμματος και της κυβέρνησης.
Ο γάμος των ομοφυλοφίλων δεν είναι δυνατόν να έχει ξεχαστεί μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ομοίως δεν πρόκειται να λησμονηθούν εύκολα τα κλεισίματα των ιερών ναών, η αλλαγή ώρας της Ακολουθίας της Αναστάσεως, η ματαίωση περιφοράς του Επιταφίου και η απαγόρευση της Θείας Μετάληψης που αποφάσισε ο κ. Μητσοτάκης με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωνοϊού.
Ο κ. Ιερώνυμος ξεχνά, καθώς φαίνεται, και όσα κήρυξε ο Χριστός και τη φανατικά αντιχριστιανική συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τον ενδιαφέρει μόνο να μην τα βάλει μαζί του η κυβέρνηση, αισθανόμενος μάλλον ότι από κάπου «τον κρατούν». Γι’ αυτό ακολουθεί την ίδια φιλοκυβερνητική πολιτική που άσκησε επί Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά με το Μνημόνιο και επί Τσίπρα με τις Πρέσπες.
Ο κ. Ιερώνυμος απογοητεύει τους πιστούς. Οι μητροπολίτες που διαφωνούν με τη στάση του ας πάρουν θέση…
Επαναστατήστε πρώτα εναντίον του εαυτού σας, των παθών σας, και στη συνέχεια εναντίον της κακίας που υπάρχει γύρω σας, και μέσα στον κόσμο...
~ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Γνωρίζετε τον Φειδία;
Ο ανεξάρτητος, μεμονωμένος υποψήφιος Φειδίας Παναγιώτου δήλωσε μετά την επίσημη υποβολή της υποψηφιότητας του για τις ευρωεκλογές, ότι υπέβαλε την υποψηφότητά του, ώστε να γίνει ο ίδιος η αλλαγή που επιθυμεί.
Ο «Φειδίας», όπως είναι γνωστός ο 24χρονος influencer ανέφερε ότι είναι ένας αυτοδημιούργητος επαγγελματίας με 5 εκατομμύρια followers από όλο τον κόσμο και έχει μια επιχείρηση που βγάζει εκατομμύρια, είπε ότι κάτι το νέο και το διαφορετικό και ξέρει ότι είναι δύσκολο να τον εμπιστευτούν. Είπε ωστόσο ότι αν δεν γίνει αυτό «θα μείνουμε στάσιμοι, όπως μείναμε τόσα χρόνια». Πρόσθεσε ότι επέλεξε να είναι ανεξάρτητος αφού δεν μπορεί να μπει σε καλούπια και γιατί δεν έχει κομματικά συμφέροντα να εξυπηρετήσει.
Παράλληλα ανέφερε ότι κουράστηκε με όσα βλέπει στην πολιτική τόσα χρόνια και την ξύλινη γλώσσα που ακούει. Πρόσθεσε ότι κουράστηκε «οι πολιτικοί να εξυπηρετούν μόνο τα προσωπικά τους συμφέροντα ή το πολύ τα συμφέροντα του κόμματος και να αγνοούν τα συμφέροντα της κοινωνίας», να ακούει προεκλογικές υποσχέσεις που να μην πραγματοποιούνται ποτέ, να βλέπει πολιτικούς που δεν καταλαβαίνουν τις πιο σημαντικές εξελίξεις της ανθρωπότητας όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη, ο κόσμος των social media και η οικονομία του bitcoin, να βλέπει τα σχολεία να «τρομοκρατούν και να καταπιέζουν αχρείαστα τα παιδιά» κ.λπ.
Στο τέλος ευχαρίστησε εγκάρδια τον πατέρα του, ο οποίος τον χειροκρότησε όταν ολοκλήρωσε την ομιλία του.
Άγιος Νεομάρτυς Δούκας ο Ράπτης εκ Μυτιλήνης
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Το νέφος των Νεομαρτύρων λαμπρύνουν, ως νοητοί αστέρες, το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Υπήρξαν, σε ηρωικό φρόνημα, εφάμιλλοι των Μαρτύρων της αρχαίας Εκκλησίας, εμμένοντας στην σώζουσα χριστιανική πίστη και στην αγία βιωτή, την οποία επαγγέλλεται το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Νεομάρτυς Δούκας ο Ράπτης από την Μυτιλήνη, ο οποίος γδάρθηκε ζωντανός από τους μουσουλμάνους Αγαρηνούς, επειδή αρνήθηκε τον εξισλαμισμό και καταφρόνησε την ακολασία που υπαγορεύει το Ισλάμ.
Γεννήθηκε στη Λέσβο στα μισά του 16ου αιώνα. Δεν γνωρίζουμε δυστυχώς τίποτε για την καταγωγή του, τους γονείς του, την παιδική του ηλικία. Φαίνεται ότι καταγόταν από φτωχή, αλλά ευσεβή οικογένεια, η οποία του ενέπνευσε βαθειά πίστη στο Χριστό και του ρίζωσε τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής. Προφανώς, λόγω της φτώχειας, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Κωνσταντινούπολη, για καλλίτερη ζωή. Εκεί προσκολλήθηκε σε κάποιο ραφείο και έμαθε την τέχνη του ράπτη. Αναδείχτηκε δε πολύ καλός τεχνίτης και γι’ αυτό έγινε ευρύτερα γνωστός, αποκτώντας πελάτες στην αριστοκρατία της Πόλης. Ήταν επίσης προικισμένος με ασυνήθιστη σωματική ομορφιά. Περισσότερο όμως ήταν προικισμένος με εσωτερικά χαρίσματα, με ακλόνητη πίστη στο Θεό και άμεμπτη ηθικότητα.
Το επάγγελμά του τον υποχρέωνε να μπαίνει στα σπίτια των πλουσίων για να ράβει. Έτσι ασκούνταν το επάγγελμα του ράφτη εκείνα τα χρόνια. Είχε πελάτες και πολλούς Τούρκους ευγενείς και πλουσίους, οι οποίοι τον προτιμούσαν για την ποιοτική δουλειά του. Αλλά, όπως είναι γνωστό, στα σπίτια των πλουσίων μουσουλμάνων επικρατούσε μεγάλη διαφθορά και έκλυση των ηθών. Ο Δούκας, έχοντας ισχυρές ηθικές αντιστάσεις, παρέβλεπε αυτή την κατάσταση, ακολασία των πλουσίων Οθωμανών τον άφηνε αδιάφορο, περιοριζόμενος στην εργασία του.
Ο διάβολος όμως, ο οποίος μισεί την ηθική καθαρότητα και την αγνότητα, έβαλε στόχο τον πιστό και ηθικό ράπτη. Κλήθηκε κάποτε να ράψει στο σπίτι ενός πλούσιου Τούρκου, ο οποίος κατείχε υψηλό αξίωμα στην οθωμανική εξουσία. Η σύζυγος του ήταν μια έκφυλη γυναίκα. Όταν είδε τον όμορφο Δούκα, κυριεύτηκε από σφοδρό έρωτα γι’ αυτόν και άρχισε να τον κολακεύει με ερωτόλογα, να του προσφέρει ακριβά δώρα και να του τάζει χρήματα και διευκολύνσεις, προκειμένω να τον παρασύρει στην αμαρτία.
Ο σεμνός Δούκας δεν ενέδωσε στα αμαρτωλά θέλγητρα της τουρκάλας χανούμισσας. Ως άλλος «σώφρων Ιωσήφ», ο οποίος απέκρουσε τις αμαρτωλές προτάσεις της γυναίκας του άρχοντα της Αιγύπτου, παρά την επιμονή της αμαρτωλής τουρκάλας μοιχαλίδας, δεν υπέκυψε. Στάθηκε απαθής στα ερωτικά της καλέσματα, απορώντας για ο θράσος της.
Έκαμε το σημείο του σταυρού και έφυγε από το τουρκικό σαράι, για να αποφύγει τον πειρασμό. Δεν ξαναπήγε να τελειώσει την εργασία του. Όμως η έκφυλη τουρκάλα δεν πτοήθηκε. Βλέποντας ότι δεν ερχόταν στο σπίτι της να τελειώσει το ράψιμο, άρχισε να του στέλνει μηνύματα, καλώντας τον κοντά της. Αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Τότε εκείνη αποφάσισε να πάει η ίδια στο ραφείο του. Όταν τον συνάντησε του είπε: «Άκουσέ με σε παρακαλώ, θέλω να έρχεσαι στα σαράι μου, όπως και προηγουμένως και μη φοβάσαι κανένα. Ο άντρας μου λείπει σε εκστρατεία και μπορεί να μην ξανάρθει. Αν θέλεις να ασπαστείς το Ισλάμ, σε παίρνω για άντρα μου. Αλλά κι αν ακόμη επιστρέψει ο άντρας μου, θα σε έχω στο παλάτι μου ως οικονόμο. Κι αν ακόμη δεν θέλεις ν' αλλάξεις την πίστη σου, ας μείνεις Ρωμιός. Μόνο να έρχεσαι, όπως σου είπα».
Του είπε και άλλα δελεαστικά λόγια, για να τον πείσει να γυρίσει στο σαράι. Αλλά εκείνος έμεινε απόλυτα απαθής και αμετάπειστος. Της δήλωσε ρητά πως δεν πρόκειται να διαπράξει την θανάσιμη αμαρτία της μοιχείας, διότι το απαγορεύει η χριστιανική του πίστη και η ρωμαίικη παράδοση για την τιμή του γάμου. Βλέποντας η χανούμισσα ότι δεν κατάφερε να τον πείσει με τα δέλεαρ, άρχισε να τον απειλεί: «Αν δεν κάνεις όπως σου είπα, να ξέρεις, θα χάσεις τη ζωή σου» και έφυγε θυμωμένη.
Ο ένθεος όμως χριστιανός νέος δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή τις αμαρτωλές προτάσεις της τουρκάλας και τα υλικά οφέλη που θα αποκτούσε αν ενέδιδε στην αμαρτία. Επίσης αγνόησε και τις απειλές της και γι’ αυτό δεν ξαναπήγε στο σπίτι του Τούρκου αξιωματούχου. Όμως η έκφυλη τουρκάλα δεν τα παράτησε, παρά την άρνησή του Δούκα και συνέχισε να του στέλνει μηνύματα, με ανήθικο περιεχόμενο και τον προκαλούσε να γυρίσει σο σαράι. Εκείνος όμως παρέμεινε αμετάπειστος.
Τότε η χανούμισσα θύμωσε πολύ και ορκίστηκε να καταστρέψει τον αρνητή των αμαρτωλών καλεσμάτων της. Μετέβη στον βεζίρη της Πόλης και τον συκοφάντησε, αντιστρέφοντας τα γεγονότα: «Έχω ένα ράφτη που ράβει στο παλάτι μου ό, τι χρειάζεται. Τον ειδοποίησα να έρθει να του δώσω μερικά ρούχα για ράψιμο και αυτός ήλθε και μου είπε λόγια τόσο άσχημα και άπρεπα που ντρέπομαι να σου τα πω, γι’ αυτό τον έδειρα και έφυγε. Τώρα είναι στο εργαστήριό του και θέλω να τον θανατώσεις»! Ο βεζίρης της υποσχέθηκε ότι θα έκανε ό, τι έπρεπε να τιμωρηθεί ο αναιδής ρωμιός, διότι η καταγγέλλουσα ανήκε σε επιφανή οθωμανική οικογένεια.
Διέταξε λοιπόν τον σούμπαση (έπαρχο) να πάει να συλλάβει τον ράφτη και να τον οδηγήσει μπροστά του. Όταν τον έφεραν ενώπιον του, ρώτησε την τουρκάλα: «Τι προστάζεις να του κάμω;». Εκείνη, πλημυρισμένη από δαιμονικό θυμό και κακία του είπε: «Να τον εξισλαμίσεις, να τον κάμεις Τούρκο. Αν αρνηθεί κρέμασε τον στο τσιγκέλι»!
Ο βεζίρης άρχισε να μεταχειρίζεται την συνήθη μέθοδο των γλυκόλογων, των κολακειών και των ταξιμάτων. Επαίνεσε την σωματική του ομορφιά, τα προσόντα του και του υποσχέθηκε μια άνετη ζωή αν ασπάζονταν το Ισλάμ. Όμως εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντάς του πως δεν θα αρνηθεί την πίστη στο Χριστό με κανένα τίμημα.
Βλέποντας ο Τούρκος αξιωματούχος, όταν διαπίστωσε ότι δεν έφερε αποτέλεσμα με τις κολακείες και τα ταξίματα, διέταξε να τον βασανίσουν απάνθρωπα, ελπίζοντας ότι έτσι θα λύγιζε και θα δεχόταν τον εξισλαμισμό του. Αλλά ο ηρωικός Δούκας, παρά τους φρικτούς πόνους, δεν λύγισε και φώναζε από το σκοτεινό μπουντρούμι ότι δεν πρόκειται να αρνηθεί τη χριστιανική του πίστη, να προδώσει το Χριστό, τον αληθινό Θεό! Φώναζε με όλη τη δύναμη που του είχε απομείνει: «είμαι χριστιανός και χριστιανός θα πεθάνω»!
Ο θηριώδης και αιμοβόρος βεζίρης, βεβαιώθηκε ότι ήταν μάταιο να επιμένει για τον εξισλαμισμό του και υπό τις οχλήσεις της αμαρτωλής τουρκάλας, εξέδωσε διαταγή να θανατωθεί με τον πλέον επώδυνο τρόπο. Τον έγδαραν ζωντανό! Ο ηρωικός Μάρτυρας υπόμεινε το φοβερό μαρτύριο με ηρωισμό και καρτερία, προσευχόμενος και ψάλλοντας! Η ψυχή του πέταξε στα ουράνια για να στεφανωθεί από το Χριστό και οι απάνθρωποι δήμιοι πέταξαν το δέρμα του στη θάλασσα και κρέμασαν σε τσιγκέλι το γδαρμένο σώμα του, ικανοποιώντας το αίτημα της έκφυλης τουρκάλας και για παραδειγματισμό! Ήταν 24 Απριλίου του έτους 1564.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Απριλίου, την ημέρα του ηρωικού του μαρτυρίου.
Το κεφάλαιο Νεομάρτυρες είναι πολύ σημαντικό για την Εκκλησία και για το Έθνος μας. Οι καλλίμαχοι αυτοί Μάρτυρες του Χριστού και ήρωες της πατρίδοςΤΙ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ;
ΤΙ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ;
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης_Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω µόνο µε τη σκέψη, χαλάς την πνευµατική ατµόσφαιρα. Εµποδίζεις το Άγιο Πνεύµα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισµό.
Όσιος Ανανίας εκ Μαλλών Κρήτης
Πρώτος Αδελφός, ανακαινιστής και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας, υπήρξε ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, που γεννήθηκε το έτος 1837 στις Μαλλες Ιεράπετρας από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και την Αθηνά, οι οποίοι μεγάλωσαν το παιδί τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Ο Αντώνιος δεν έμαθε γράμματα, αλλά από μικρός είχε έφεση στα ιερά γράμματα και επιθυμούσε να περιβληθεί το αγγελικό σχήμα. Απέφευγε κάθε σωματική απόλαυση. Ως βρέφος δεν θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν πεισματικά να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν πάντοτε ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα ενώ για κρεββάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία κακόβολη πέτρα. Έτσι, σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά Σητείας, όπου εκάρη Μοναχός και υπήρξε μαθητής και συμμοναστής του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, ιδρυτού της σημερινής Μονής Καψά, ο οποίος τον όρισε διάδοχό του.
Μετά το θάνατο του Οσίου Ιωσήφ το 1870 εξελέγη Ηγούμενος της Μονής, αλλά κάποιες συκοφαντίες τον ανάγκασαν αργότερα να καταφύγει στα Ιεροσόλυμα. Επειδή έμεινε στους Αγίους Τόπους, όπου είχε πάει να προσκυνήσει τα Ιερά Προσκυνήματα φέρει τον τίτλο του Χατζή, που στα αραβικά σημαίνει προσκυνητής.
Ο νόστος και η αγάπη του για την πατρίδα τον έφεραν πίσω στις Μάλλες το έτος 1877, όπου κατέφυγε στην Εξακουστή και επιδόθηκε στο ανακαινιστικό έργο της Μονής. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δραστήριους εκείνους μοναχούς που έδρασαν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα , ως ανακαινιστές ξεχασμένων μοναστηριών και ως ιδρυτές καινούργιων.
Ο Ναός έχει σχήμα μονόκλιτης Βασιλικής, με στέγη σαμαροειδή, όπως συνηθίζεται στην Κρήτη. Οι εικόνες του τέμπλου είναι νεώτερες, όμως δεξιά και αριστερά του Τέμπλου βρίσκονται εντοιχισμένες δύο παλιές εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης και του Τιμίου Προδρόμου, ενώ παλιός είναι και ο Δεσποτικός Θρόνος. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο εξαιρετικής τέχνης και είναι έργο των περίφημων ξυλογλυπτών (νιταδόρων) αδελφών Παναγιώτου και Ιωάννου Μακράκη και Ζαχ. Φαρσάρη από το Μέσα Λασίθι Οροπεδίου. Στη νότια πλευρά του περιβόλου και σε μικρή απόσταση υπάρχει βράχος, η κορυφή του οποίου καλύπτεται από τους κλάδους συκιάς.
Στη βάση του υπάρχει μικρός σπηλαιώδης ναός αφιερωμένος στην ένδοξη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Αρχικά ήταν μικρό φυσικό σπήλαιο, το οποίο διαμορφώθηκε πρόχειρα σε ναΰδριο και γι’ αυτό θεωρείται αχειροποίητος η θεόκτιστος ναός, στον οποίο ανακαλύφθηκε η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αργότερα καλύφθηκε με τοίχο η δυτική πλευρά του και κλείσθηκε με πόρτα, ενώ σοβατίσθηκε το εσωτερικό του και κατασκευάσθηκε μικρό τέμπλο. Το Θυσιαστήριο του είναι φυσικός βράχος. Πάνω στο Θυσιαστήριο υπάρχει βράχος, χωρίς όμως να έχει ερευνηθεί γιατί η διάμετρος είναι πολύ μικρή.
Συμφώνα με την παράδοση το ναΰδριο αυτό δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε απλώς μικρό φυσικό σπήλαιο. Σ’ αυτό αναγκάσθηκε να καταφύγει μικρό παιδί ο Αντώνιος Μπαρμπεράκης, ο μετέπειτα Μοναχός Χατζη-Ανανίας, μία μέρα του χειμώνα που έβοσκε εκεί κοντά τα ζώα της οικογένειας του για να προφυλαχθεί από τη βροχή και αποκοιμήθηκε.
Το 1893 κανονικός Ηγούμενος της Μονής εξελέγη ο Ιερομόναχος Μεθόδιος Βρυγιωνάκης από τους Αρμένους, αλλά τίποτα δεν γινόταν στη Μονή χωρίς τη γνώμη και του Χατζή-Ανανία, τον οποίο όλοι αναγνώριζαν ως κτίτορα. Τα χρόνια αυτά η Αδελφότητα της Μονής είχε δύναμη οκτώ Μοναχούς και δύο δοκίμους, ενώ διέθεται αξιόλογη κτηματική περιουσία και ικανό αριθμό αιγοπροβάτων. Το επόμενο έτος ο π. Μεθόδιος παραιτήθηκε και στη θέση του ηγουμένου εξελέγη ο Ιερομόναχος Ιερόθεος Μπαρμπεράκης, ανηψιός του Χατζή-Ανανία. Λίγο αργότερα, λόγω δύσκολων συνθηκών, ο τότε Επίσκοπος Ιεράς και Σητείας Αμβρόσιος ανέθεσε πάλι στον Χατζή-Ανανία την επιστασία της Μονής από τις 7 Απριλίου 1898 έως 3 Φεβρουαρίου 1899
Η σπουδαία αυτή πορεία του Μοναστηριού διακόπηκε με το ξεκίνημα του 20ου αιώνα μ.Χ., αφού η Μονή κρίθηκε διαλυτέα σύμφωνα με τον Καταστατικό Νομό της Κρητικής Πολιτείας 276/1900 της εν Κρήτη Ορθοδόξου Εκκλησίας, με την οποία οι δέκα (10) μοναχοί μετατέθηκαν και εγγράφησαν στη Μονή Φανερωμένης. Ομως το 1903η Μονή επανασυστάθηκε και ο Χατζή-Ανανίας με όλη την αδελφότητα των μοναχών επανήλθαν στον αγαπημένο τους τόπο, την Μονή της μετανοίας τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Ηγούμενος Ανανίας εκοιμήθη οσιακά τη νύκτα του Πασχα, στις 22 Απριλίου του 1907 την ώρα μάλιστα της τελετής της Αναστάσεως.
Στη συνείδηση όσων τον γνώρισαν από κοντά είναι ένας άγιος, που η φήμη του φτάνει ως τις μέρες μας και διατηρείται ζωντανή στους κατοίκους της περιοχής Ιεράπετρας και Βιάννου. Εκτός από το χάρισμα της ιάσεως ασθενών, ήταν προικισμένος από τον Θεό και με το προορατικό χάρισμα, με το οποίο βοήθηκε πολλούς πιστούς να συναισθανθούν την αμαρτωλότητά τους και να μετανοήσουν. Τα Λείψανά του μετά την εκταφή αποπνέουν άρρητη ευωδία και επιτελούν θαύματα σε όσους με πίστη επικαλούνται την βοήθεια του.
Όπως είναι φυσικό μετά τον θάνατο του Οσίου Ανανία η Μονή γνωρίζει περίοδο παρακμής, αφού ο βασικός πόλος έλξεως των προσκυνητών δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Το 1920 αριθμούσε μόλις τέσσερις μοναχούς, ενώ το 1935 η Μονή κρίθηκε διαλυτέα και άρχισε η ερήμωσή της. Ο Οργανισμός Διαχειρίσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας πώλησε στην τότε Κοινότητα Μαλλών όσα κτήματα είχαν απομείνει.
Κατά το διάστημα της Γερμανοϊταλικής Κατοχής τα κελλιά λεηλατήθηκαν και ερημώθηκαν. Δεν καταστράφηκαν μόνο το παρεκκλήσιο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, αλλά και το Καθολικό της Μονής και το κελλί του Ιερομονάχου π. Ιωακείμ Χατζάκη, που πήγαινε τακτικά για να λειτουργεί στο Μοναστήρι του.
πηγή
Ακούω έναν παρουσιαστή, με αφορμή μία γυναίκα η οποία χαστούκισε μία βουλευτή (βουλεύτρια στα μεταμοντέρνα ελληνικά) μέσα σε ναό, να λέει πως στην εκκλησία πάμε να πάρουμε αντίδωρο και όχι σφαλιάρες…
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΧΑΡΑ
Ἅγιος Σωφρόνιος*